D’Gschicht vom Chorepoozi.
Bim Schpaziere bin ig einisch uf eme Schpiuplatz emeModi u neme Giel ebcho. Äs isch de Pfyfoutere, deHimugüegeli und eme Schpidu nachegsprunge u hetBachbumele gsammlet u si Brüetsch het ufem Rytiplampiportset. Plötzlech het das gländutet, dass es isaune e Chlupf het taa. «My Gottstüüri», het s’Modigseit, «das chunt vu dere Chorepoozi dert hinger».U tatsächlich het hinger eme Chlüfä e lützu aagleiteManöggu mit eme Gring wie n’eme Carfiol gmööggetu grännet, dass d’Biecht touet het. Do het s’Modigseit: «Chum ume, mir müesse n’ihm häufe». U drGiel het töipelet: «Bisch bbisse? U we n’is dä Choutria ds Läbige wott?» «Du bisch e Höseler. Das isch dochume kei Hörndligödu. Chum itz, du Sürmu, mueschnid floone! Süsch gani eleinzig!» U so si si naadisnaads gääi Mätteli ueche, sie isch figulant tüüselet, ärisch hingernache trötschgelet u het geng glüüssletu gschpanyflet. Wo sie si aacho, het ds Modi gseit:«Grüessech, dr Herr. Heit dir es Problem?» «Mi Perüggeisch mer z’Bode gheit» seit da dr Chorepoozi umacht e Trümu «u itze chan ig d’Chreie nümmi verschrecke.» Da pyschtet dr Giel: «Isch doch ke Sach,da häufed mer doch!» «Bisch e Plaagarschti» chüscheletsi Schwoscht «wie wosch de das agattige?Mer hei doch nüt, um se fescht z’mache?» Da recktdr Giel i si Hosesack u nimmt useme Chräschelisecklie Ligu Lehm, schigget ne u schmiert ne uf em Poozisi Gledu. «Das het chäch u füeut sech souft aa, gälletHerr Chorepoozi.» «Wäutsguet, itz bin ig ömelwieder dr schrecklichscht zäntume!» juzet är u wuuschedsech. «Danke u ne hiube Hinecht!»So isch es gsii, ig has mit eigete Ouge gseh u ha niemeso öppis erläbt sider.
